Over mineervlieg, meeldauw en wolluis

Vaak schrijven we over de mooie dingen in de tuin; over kleuren, bloemen, fruit en mooie vormen. Maar het is niet alleen rozengeur en maneschijn in de tuin. Soms wordt het tuingenot wreed verstoord door beestjes, schimmels, vlekken, dood en verderf. Vandaag een paar vormen van aanvallers in de tuin.

Mineervlieg

Op het blad van de dahlia's en de akeleien lopen witte, kriebelige lijntjes. Het lijkt op een wilde tekening van een wat dronken tor. Op de achterkant van het blad zitten kleine verdikkingen net onder oppervlakte van het blad. Een beetje onderzoek levert op dat de slingerende gangen, de mijnen, worden veroorzaakt door de larve van de mineervlieg. Het vrouwtje van de mineervlieg boort met een legboor de eitjes in het blad. Dit zie je doordat witte stippen op het blad verschijnen; legstippen. Vervolgens boren de kleine bladmineerders met hun kaken gangen onder de opperhuid van het blad. Je ziet dat de gang, als de larve nog klein is, smal begint en naarmate de larve groeit zie je ook de lijn breder worden. Deze gangen veroorzaken verdroging en daardoor kan het blad afvallen. Chemische bestrijdingsmiddelen hebben de natuurlijk vijand van de mineervlieg gedood, waaronder de sluipwesp, en daarmee is deze vlieg stevig in aantal toegenomen. Door het blad af te plukken en in de prullenbak te gooien voorkom je dat de larven zich tot nieuwe vliegen ontwikkelen.

Wolluis

Een ander beestje in de tuin is de wolluis. Dit insect heeft zich aan het blad en de stam van de Japanse esdoorn geplakt en ziet er van de buitenkant uit als een wit pluisje. De vrouwtjesluizen voeden zich met het vaatsysteem van de plant dat voeding transporteert. De bladeren verliezen daardoor aan groeikracht, worden geel en gaan tenslotte dood. Je kunt het blad met de witte luizenpluis het beste verwijderen en weggooien. Gladde delen kun je ook met een doekje schoonmaken. De larven van het lieveheersbeestje eet trouwens de wolluizen op.

Meeldauw

Een andere aantasting komt van een schimmel die meeldauw veroorzaakt. Er is echte meeldauw, deze verschijnt op de bovenkant van het blad en houdt van broeierige warmte boven de 20°C . Valse meeldauw zit aan de onderkant en houdt van vochtige omstandigheden. Meeldauw herken je aan een wittige of grijze stoflaag op de bladeren, dat zijn de sporen van de schimmel. De sporen tasten de bladeren aan en door verzwakking en misvorming sterft het blad af. Je ziet meeldauw op de rozen, de druiven en op de pompoen. Ook de cannabis heeft veel last van meeldauw, maar dat kweek ik zelf niet. Door te zorgen voor goede luchtcirculatie voorkom je al veel problemen; zet de planten niet te dicht op elkaar. Voldoende water geven kan ook meeldauw helpen voorkomen. Ook bij meeldauw verwijder ik het aangetaste blad meteen als ik het zie verschijnen. Zo voorkom ik dat de hele plant wordt overgenomen. Spuiten met een aftreksel van heermoes, verdunde melk of met zwavel heb ik nog nooit geprobeerd. Er zijn ook plantensoorten die minder gevoelig zijn voor meeldauw, wellicht is dat een oplossing.

Gaan je planten dood en wil je weten welke planten passen bij de grondsoort en lichtomstandigheden van jouw tuin? Neem dan contact met ons op en vraag een tuinvisite aan.