IJzerhard of Verbena bonariensis is een echte zwerver. De plant staat in
mijn volkstuin tussen de tegels van het terrasje, op de paden, in de
moestuinbakken en op plekken waar ik met de fiets en de kruiwagen doorheen moet. Het gevolg is dat de lange bloemstengels regelmatig geknakt naar beneden hangen. Niet zo heel fraai.
Voor mensen die deze plant nog niet (zo goed) kennen. Verbena bonariensis ofwel IJzerhard is een plant met weinig opvallend langwerpig blad en lange, ruwe, behaarde, vierkante stengels. Deze
stengels of bloemstelen worden heel hoog, zeker meer dan een meter. Ze zijn stevig vertakt, ze gaan werkelijk alle kanten uit. De piepkleine paars/lila bloemetjes aan het eind vormen samen schermachtige trosjes. De plant bloeit heel lang door, soms tot midden november. Na een tijdje kan de onderkant van de plant verhouten. IJzerhard kan een milde winter overleven, maar soms verdwijnen ze. Meestal hebben ze zich dan al uitgezaaid en vind je mooie frisse nieuwe exemplaren op de meest onmogelijke plekken.
Dit jaar verzamel ik alle planten en zet ze bij elkaar. Om ze nog een beetje in toom te houden heb ik twee paaltjes in de grond geslagen, een paar meter uit elkaar. Tussen de paaltjes heb ik een dubbele draad gespannen waartussen de Verbena kan groeien. De plant vormt nu een prachtige, half transparante terrasafscheiding. Het is een feest om te zien hoeveel vlinders de Verbena aantrekt.
Verbena bonariensis combineert met alles. Het staat mooi tussen de zachtgele hoge reuzenscabiosa, of lekker pittig met de oranje Helenium 'Moerheim Beauty', met herfstanemonen of met stokrozen. De IJzerhard staat ook heel mooi tussen siergrassen, zeker als deze grassen ook nog eens rood verkleuren.
