Ontwerp gezamenlijke tuin de Omscholing

Ontwerp gezamenlijke tuin de Omscholing
Ontwerp Tuinatelier Herman & Vermeulen

vrijdag 27 juni 2014

Over mineervlieg, meeldauw en wolluis

Vaak schrijven we over de mooie dingen in de tuin; over kleuren, bloemen, fruit en mooie vormen. Maar het is niet alleen rozengeur en maneschijn in de tuin. Soms wordt het tuingenot wreed verstoord door beestjes, schimmels, vlekken, dood en verderf. Vandaag een paar vormen van aanvallers in de tuin.


Mineervlieg

Op het blad van de dahlia's en de akeleien lopen witte, kriebelige lijntjes. Het lijkt op een wilde tekening van een wat dronken tor. Op de achterkant van het blad zitten kleine verdikkingen net onder oppervlakte van het blad. Een beetje onderzoek levert op dat de slingerende gangen, de mijnen, worden veroorzaakt door de larve van de mineervlieg. Het vrouwtje van de mineervlieg boort met een legboor de eitjes in het blad. Dit zie je doordat witte stippen op het blad verschijnen; legstippen. Vervolgens boren de kleine bladmineerders met hun kaken gangen onder de opperhuid van het blad. Je ziet dat de gang, als de larve nog klein is, smal begint en naarmate de larve groeit zie je ook de lijn breder worden. Deze gangen veroorzaken verdroging en daardoor kan het blad afvallen. Chemische bestrijdingsmiddelen hebben de natuurlijk vijand van de mineervlieg gedood, waaronder de sluipwesp, en daarmee is deze vlieg stevig in aantal toegenomen. Door het blad af te plukken en in de prullenbak te gooien voorkom je dat de larven zich tot nieuwe vliegen ontwikkelen.

Wolluis

Een ander beestje in de tuin is de wolluis. Dit insect heeft zich aan het blad en de stam van de Japanse esdoorn geplakt en ziet er van de buitenkant uit als een wit pluisje. De vrouwtjesluizen voeden zich met het vaatsysteem van de plant dat voeding transporteert. De bladeren verliezen daardoor aan groeikracht, worden geel en gaan tenslotte dood. Je kunt het blad met de witte luizenpluis het beste verwijderen en weggooien. Gladde delen kun je ook met een doekje schoonmaken. De larven van het lieveheersbeestje eet trouwens de wolluizen op.

Meeldauw


Een andere aantasting komt van een schimmel die meeldauw veroorzaakt. Er is echte meeldauw, deze verschijnt op de bovenkant van het blad en houdt van broeierige warmte boven de 20°C . Valse meeldauw zit aan de onderkant en houdt van vochtige omstandigheden. Meeldauw herken je aan een wittige of grijze stoflaag op de bladeren, dat zijn de sporen van de schimmel. De sporen tasten de bladeren aan en door verzwakking en misvorming sterft het blad af. Je ziet meeldauw op de rozen, de druiven en op de pompoen. Ook de cannabis heeft veel last van meeldauw, maar dat kweek ik zelf niet. Door te zorgen voor goede luchtcirculatie voorkom je al veel problemen; zet de planten niet te dicht op elkaar. Voldoende water geven kan ook meeldauw helpen voorkomen. Ook bij meeldauw verwijder ik het aangetaste blad meteen als ik het zie verschijnen. Zo voorkom ik dat de hele plant wordt overgenomen. Spuiten met een aftreksel van heermoes, verdunde melk of met zwavel heb ik nog nooit geprobeerd. Er zijn ook plantensoorten die minder gevoelig zijn voor meeldauw, wellicht is dat een oplossing.

Gaan je planten dood en wil je weten welke planten passen bij de grondsoort en lichtomstandigheden van jouw tuin? Neem dan contact met ons op en vraag een tuinvisite aan.

woensdag 4 juni 2014

Een pergola voor mijn veilchenblau

Heel naïef had ik een kersenboompje en een klimroos samen geplant, drie jaar geleden. Het leek me zo mooi, eerst een kersenbloesem en dan de roos. Ik had alleen niet gerekend op de groeikracht van de roos. De stokjes die ik erbij zette waren al snel te klein en het boogje van wilgentenen zakte ergens in juni al in elkaar. Er moest een pergola komen voor mijn favoriete roos!

Vorig jaar was al een enorme kluwen ontstaan die niet meer te dragen was door takken of boogjes.


Maar ja, een pergola, alleen het woord al... En hoe moest ik dat doen? In onze gezamenlijke tuin is het niet de bedoeling dat we zomaar van alles bouwen, zeker niet aan de voorkant. Omdat dit voorjaar de roos nog eens extra hard begon te groeien zijn we aan de slag gegaan, nou ja, echtgenoot is gaan plannen. Helaas is het een wat duurder project geworden omdat we de stalen buizen per internet besteld hadden bij een firma die ophield te bestaan. En ja, we hadden al betaald... (nooit doen, natuurlijk, eerst checken, dan hadden we al klachten over buiskoppelingwinkel.nl kunnen lezen. De tweede keer bij buiskoppelingshop besteld, dit keer niet via internet maar gewoon zelf afgehaald.)  



Het is een stoere pergola geworden, een contrast met het gebouw zodat het helemaal los komt te staan. De roos opbinden was niet eenvoudig, de takken willen natuurlijk alle kanten op behalve omhoog. Waarschijnlijk moeten we wel wat snoeien in de herfst, maar pas nadat we hebben kunnen genieten van de bloei. 

Ik vind het bijzonder hoe de kleur verandert van diep rozerood naar lilapaars, vaak verschillende kleuren aan een tros. Op internet zie je soms dat de 'Veilchenblau' echt paars blauw is, zoals hieronder op een foto van een Engelse rozenkweker. (David Austin Roses) Bij mij is dat minder, misschien ligt het aan de grond. (of aan de foto)

David Austin Roses




Hopelijk groeit de roos volgend jaar weelderig langs de spandraden naar boven en kunnen we bij volle zon onder ons eigen rozenprieel zitten!

maandag 2 juni 2014

Astrantia of Zeeuws knoopje

Een Zeeuws knoopje is een sieraad met een bol in het midden en daar omheen allemaal kleine bolletjes. De bolletjes liggen in een heel fijn draadwerk. Het schijnt dat dit sierraad genoemd is naar een bloem, de Astrantia, Latijn voor ster.

Astrantia is een hele makkelijke plant voor moeilijke hoekjes. Heb je zware kleigrond in de schaduw? Probeer dan eens de Astrantia. Het mooist is het Zeeuws knoopje in een natuurlijke bostuin met gefilterd licht.







































Er zijn witte ('Snowstar', 'Sagghy' of 'Alba'), roze ('Rosea' of 'Roma') en dieprode ('Rubra' of 'Rubry wedding') Astrantia's. Ze beginnen nu, in juni, met bloeien en gaan gelukkig nog wel even door.

De Astrantia is best een subtiel plantje en staat mooi met andere planten voor een natuurlijke bostuin zoals Campanula, ruit (Thalictrum) en zilverkaars (Actaea simplex). Op een plek met wat meer zon is de Astrantia ook prachtig met Salvia, Nepeta (kattenkruid) en bronskleurige venkel (Foeniculum vulgare 'Giant bronze'.










De Astrantia's staan in deze tuin: Beplantingsplan voor romantische en natuurlijke tuin