Ontwerp gezamenlijke tuin de Omscholing

Ontwerp gezamenlijke tuin de Omscholing
Ontwerp Tuinatelier Herman & Vermeulen

donderdag 26 januari 2017

English gardens, Wakehurst place




Nu het koud is hier en het tuinwerk zich beperkt tot kleine taakjes, vind ik het heerlijk om tuinfoto's te kijken van de lente en de zomer. Toen geen tijd gehad om ze te sorteren, maar nu een fijne afleiding van de grijze luchten. Deze zomer heb ik enorm veel foto's gemaakt in Engeland, waar ik gelukkig mijn gezin wist mee te slepen naar een prachtige tuin, Wakehurst place, niet ver van onze (volgens dochters veel te primitieve) camping. Voor hen een uitje met wifi, schone wc's en een lekkere tosti, voor mij hemels, want eindeloos veel tuin, teveel voor een dag.


Wakehurst place is onderdeel van Kew gardens en ligt ten zuiden van London, in Sussex. De botanische tuin is enorm, er zijn prachtige waterpartijen, bos met een Himalaya-helling, grote grasvelden met doorkijkjes naar het landhuis en de Millenium seed bank. Bij het landhuis was een ommuurde tuin vol in bloei, het was juli en erg warm.



 Ik werd enorm vrolijk van de Lathyrus die hier als torentjes in de border waren geplaatst. 



Deze mensen komen hier vast vaker, zo rustig zitten terwijl je nog zoveel kunt wandelen en zien.


Hoewel zoals altijd in Engelse tuinen alles tot in de details verzorgd was, waren er naast de gladde grasvelden ook wilde weitjes, siergrassen, romantische borders en slordige oevers. Meer mijn liefde, dat weelderige kleurige eindeloze groen met roze en oranje bloemen.






Jongste dochter is met ons meegelopen, ze houdt wel van een wandeling. De oudste wilde wat lezen maar is uiteindelijk toch gaan wandelen. Ze is veel verder gekomen dan wij. Niet afgeleid door het eindeloos fotograferen van weer een mooi plantje. Zoals hieronder: 
Sedum telephium 'purple emperor' en Allium cernuum (Amerikaanse look)


 En hier de primitieve camping, in de zin van gewoon een heel mooi en enorm groot grasveld op een heuvel in het bos met een aantal portable wc hokjes en verder niets. Geen wifi, geen douche, geen receptie, geen nummers of wasruimte. Maar wel enorm veel ruimte (rondje lopen om de camping was drie kwartier) en een eigenaar die elke dag hout komt langs brengen voor de vuurtjes.
Ooit herinneren ze alleen die 33 vuurtjes.



zondag 22 januari 2017

Volkstuin, tuin in de stad


De winter is een fijne tijd om op de bank onder een dekentje een beetje door de tuinfoto's te scrollen. Je ziet hoe de tuin zich door de seizoenen heen ontwikkelt en hoe je tuin ieder jaar weer anders is. Gelukkig komen veel planten ieder jaar weer trouw terug. Zoals hier het amandelboompje Prunus triloba en de oranjerode azalea.






Winterkamperfoelie of Lonicera fragrantissima

De winterkamperfoelie, struikkamperfoelie of Lonicera fragrantissima is een struikje dat je nogal snel over het hoofd ziet. En dat is terecht. De struik is ronduit saai met zijn ongestructureerde, stijve dunne takjes die de heester een rommelig uiterlijk geeft. Ook de geelwitte bloemen van de winterkamperfoelie zijn klein, eenvoudig en weinig spectaculair. De winterkamperfoelie is zeker geen fotogenieke plant te noemen.

Maar het is dan ook niet het uiterlijk waarom tuinliefhebbers als een blok voor deze plant vallen. Het is de heerlijke, frisse en rijke geur midden in de winter die maakt dat je deze plant niet meer vergeet.


Deze heester plant je bij voorkeur op een plaats waar je -ook in de winter- veel komt. Bijvoorbeeld naast de voordeur, garagedeur of op de plek waar je je fiets, auto of afvalcontainer stalt. De geur is niet overdadig of bedwelmend, eerder een mengsel van citroenfris en honingzoet en nodigt uit om je neus tussen de bloemen te steken en diep te inhaleren. 

Uiteraard produceren planten deze geuren niet om ons te behagen. De geur is om insecten of andere dieren aan te trekken die zorgen voor bestuiving of verspreiding van zaden. 


zaterdag 14 januari 2017

De eerste sneeuwklokjes

Het was flink zoeken voordat ik ze gevonden had; de eerste sneeuwklokjes of Galanthus nivalis. Ze bloeien nog niet en staan in de knop.  Ze hebben dan nog geen klokjes en de knoppen wijzen naar boven. 



Hendrik Heukels, leraar en floraschrijver beschreef in 1891 in 'Kennis Der Natuur' de groeiwijze van het sneeuwklokje als volgt: "De plant heeft onder den grond een bol, waaruit een bloemdragende stengel en 2 bladen naar boven komen. Deze bladen zijn lijnvormig. De bloemdragende stengel draagt slechts een bloem, die als knop gezeten heeft in een vliezig schutblad met 2 groene strepen, een bloemscheede. Zoo spoedig zij er uit gekomen is, buigt zij haar dunnen steel om."

Maar zover is het nog niet. Het is hier nog goed zoeken om ze te vinden onder de afgestorven varenresten of de groenblijvende bodembedekker maagdenpalm of Vinca Minor.


De Nederlandse Tuinenstichting heeft op haar site een overzicht per provincie van open tuinen en parken waar je kunt genieten van duizenden sneeuwklokjes, vaak in combinatie met andere stinzenplanten en vroege bloeiers. 

Lees hier meer over het sneeuwklokje op onze blog en lees hier meer over het vermeerderen van het sneeuwklokje.


zondag 1 januari 2017

Winterbloeiende prunus

Juist nu het koud en kaal is valt de winterbloeiende sierkers extra op. De Prunus subhirtella Autumnalis bloeit nu. Er zijn sierkersen met witte en met roze bloemen. 




Een goede plek voor winterbloeiers is dicht bij de entree zoals hier bij dit prachtige herenhuis aan de Heemraadssingel in Rotterdam. Niet alleen de bewoners kunnen iedere dag genieten van de bijzondere bloesems, ook voorbijgangers draaien hun hoofd nog eens om. 



Het is een grote boom en daarom niet voor iedere tuin geschikt. Des te fijner is het om ook te kunnen genieten van monumentale bomen in andermans tuin. Deze steenvrucht maakt gebruik van de wind voor de bestuiving. Het is dus een voordeel om te bloeien voordat er blad aan de boom zit. Toch komen er bijna geen vruchten aan deze sierkers.


Wil je ook een mooie winterbloeier naast de voordeur? Denk dan eens aan de Viburnum bodnantense 'Dawn', de wintergroene en winterbloeiende Viburnum tinus of de toverhazelaar (Hamamelis). Jaloersmakende exemplaren staan beschreven en gefotografeerd op de blog van Ludo Rutten; Muggenbeet.