Ontwerp gezamenlijke tuin de Omscholing

Ontwerp gezamenlijke tuin de Omscholing
Ontwerp Tuinatelier Herman & Vermeulen

woensdag 26 maart 2014

Gebroken hartje of Dicentra spectabilis

Sommige planten laten je nooit in de steek en komen ieder jaar trouw terug. Zelfs al staan ze ergens achter in de border in de schaduw. We schreven al eerder over onze favoriete planten zoals akelei en cosmea, en we voegen het gebroken hartje of Dicentra spectabilis aan het lijstje #makkelijke planten toe.

Ieder jaar opnieuw is het een prachtig schouwspel om het gebroken hartje vanuit het niets te zien ontluiken. (En ook bijna ieder jaar sta ik in het voorjaar bij het opruimen van het blad met m'n tuinlaarzen op de nieuwe scheuten. Alwéér vergeten waar het gebroken hartje stond.)



Ondanks deze ruwe verstoring groeit het gebroken hartje ieder voorjaar uit tot een prachtige bloeiende plant. Er zijn verschillende soorten; de bekendste zijn het roze gebroken hartje en de witte variant, de Dicentra spectabilis 'Alba'.



Na de bloei sterft het gebroken hartje weer af en laat een lege plek in de border achter. Wanneer je het gebroken hartje plaatst tussen varens, hosta's en akeleien zullen de lege plekken door de andere planten worden ingenomen, zodat het tranend hartje je volgend voorjaar weer verrast.

donderdag 20 maart 2014

Aangepast tuinieren en verhoogde borders

Tuinieren is leuk, gezond en goed voor je humeur. Maar niet iedereen kan bukkend, voorovergebogen of balancerend op één been wieden, knippen en snoeien. Ook valt het soms niet mee om weer overeind te komen nadat je een tijdje op je knieën hebt gezeten. Wat doe je dan? De tuin helemaal bestraten of binnen blijven?



Waarom niet gewoon je tuin aanpassen en de borders verhogen zodat je makkelijk overal bij kunt. Ook is het heel fijn om tussen de verhoogde borders zitplekjes te maken, zo kun je tussen het tuinieren door steeds even rusten.

Een hoogte van 70 cm is fijn als je staand wilt tuinieren, als je zittend wilt werken of in een rolstoel zit  is 60 cm goed. Het is belangrijk om de bakken niet te diep te maken, je wilt tenslotte vanaf de rand overal bij kunnen. Met een diepte van maximaal 120 cm kun je er vanaf twee kanten bij. Omdat de aarde in bakken sneller uitdroogt gebruiken wij voor bakken een speciale aarde/compostmix met vermiculiet, een mineraal.

De bakken kun je van ieder materiaal maken. Bijvoorbeeld van eikenhouten planken of van gestapelde stenen met een zitrand.


Je kunt rechte bakken maken maar natuurlijk ook golvende verhoogde borders aanleggen.


Je kunt voor de verhoogde borders nieuw materiaal kopen maar ook oude stenen hergebruiken.


Voor deze schaduwtuin lieten we houten bakken maken met wielen, zodat de tuineigenaar optimaal gebruik kan maken van de weinige zon in de tuin.



Liever een strakke en symmetrische tuin? Kies dan voor mooie natuurstenen bakken met grassen. De onderbeplanting verzacht de wat hardere vormen en is relatief onderhoudsvrij zodat je hier niet meer op je knieën hoeft.




Voor iedere tuin en ieder budget is er een oplossing. Meer weten?
Mail naar: tuinatelier@hermanvermeulen.nl of bel:
Martine Herman        06 43018877
Marilene Vermeulen  06 42345438




dinsdag 18 maart 2014

Een tapijt van sneeuwklokjes

Sneeuwklokjes, Galanthus nivalis, zijn prachtig. Vooral als ze in overvloed in je tuin staan. Maar hoe krijg je nu zo'n tapijt van witte klokjes?



Het bolletje van het sneeuwklokje droogt snel uit en in tegenstelling tot andere bolgewassen kan het sneeuwklokje daar slecht tegen. Sneeuwklokjes kun je dan ook het beste 'in het groen' planten. Als de sneeuwklokjes in maart uitgebloeid raken is het een goed moment om een stevige pol uit te graven, te splitsen en opnieuw uit te planten.


Met een plantschepje of spade graaf je voorzichtig een pol sneeuwklokjes op. Je kunt zien dat de sneeuwklokjes in een stevige kluwen bij elkaar zitten. Trek heel voorzichtig met de hand ieder bolletje los, zonder de wortels te beschadigen. Je kunt dit klusje ook onder de kraan doen of in een emmer water. 


Het is verbazingwekkend hoeveel sneeuwklokjesbollen er in zo'n pol zitten!


Het mooiste is om de sneeuwklokjes in kleine groepjes terug te plaatsen, tussen de 5 en 10 cm diep. Je kunt, nu de tuin nog redelijk kaal is, goed zien waar de sneeuwklokjes mooi staan. Kies een plekje waar ze lekker kunnen verwilderen. Geef ze meteen na het uitplanten nog een stevige plens water. Je zult zien dat het groene loof zich al heel snel weer opricht. Laat dit loof nu langzaam afsterven. 

maandag 10 maart 2014

Ons bankje





In de buurttuin staat een bankje. Het bankje stond er al toen er nog geen buurttuin was maar een basketbalveldje, lang voordat ik hier woonde, dus ik weet het alleen van buurtbewoners. Het is een echt gemeentebankje, met een metalen beugel in het midden zodat zwervers er niet op blijven slapen, iets dat in onze volkswijk met 26 nationaliteiten kennelijk vaak gebeurt.

Het bankje is populair, zeker met mooi  weer, maar eigenlijk elke dag dat het niet regent, zitten er mensen, soms een paar, soms wel zeven, hangjongeren, pubermeisjes, Turkse oma’s, vader met kleine kinderen, verliefde paartjes of blowende boys. De meeste bezoekers hebben niet in de gaten dat het bankje deel uitmaakt van een buurttuin omdat het aan de rand staat en vaak vol rommel ligt van de vorige gasten. Een paar stappen verder lopen ze tussen de planten en bloemen die door ons elke maand verzorgd worden, maar meestal komen ze daar niet voor. Voor hun is het bankje een plek waar ze veilig kunnen kletsen, spijbelen, snoepen, blowen of zoenen zonder dat ze gezien worden vanaf de straat. Dat wij, bewoners van de oude school, op ze uitkijken zal niet in ze opkomen, de afstand is groot en de raampjes zijn klein.

De meeste zitters kennen we wel van gezicht, uit de buurt, maar soms zitten er mensen die van ver komen en toevallig langsfietsen. Ze willen even pauze houden, gaan zitten om daarna niet meer terug te komen. Of soms juist wel en dan zien we ze later in de tuin met hun kinderen. Vanuit mijn slaapkamer heb ik zicht op het bankje en bestudeer ik dagelijks de gebruikers, ik kijk of ik ze ken, wat ze doen, tot welke categorie ze horen. Ik zou graag een foto van ze nemen, maar wil ze tegelijkertijd niet storen.

Vandaag kan ik mijn ogen niet afhouden van het jonge stel dat hun lichtgewicht stadsfietsen achter het bankje heeft geparkeerd en roerloos naast elkaar zit. Ze kijken elkaar niet aan, spreken niet maar zitten dicht tegen elkaar aan. Zijn ze boos? Of kijken ze naar iets dat op hun schoot ligt? Waarom zeggen ze niets? Ik voel me een enorme gluurder en loop weg bij het raam, maar moet even later toch weer even kijken of ze er nog zitten. Nog steeds even roerloos, de blik strak naar voor gericht, zij met rode haren, een rokje, niet te kort, zwarte laarzen. In tweede instantie zijn ze niet heel jong, dertigers misschien, hij in okergele broek en vlot jasje. Hij leunt een beetje tegen haar aan. En dan beweegt hij, wrijft met zijn handen over zijn wangen. Het is te ver om zijn tranen te zien maar het gebaar is onmiskenbaar. Ik schiet vol, kan hun verdriet hier voelen. Wat zou er gebeurd zijn? Is er iemand overleden, moesten ze er even uit, op de fiets omdat het zulk lekker weer is? Hebben ze het net uitgemaakt en is dit hun afscheid? Dan legt hij zijn hoofd op haar schouder en pakt haar hand. Zij blijft stil zitten.
Ik wil ze graag een kopje thee gaan brengen, ze even troosten, maar ik doe het niet. Ze zijn zo samen.
Op ons bankje.





zaterdag 1 maart 2014

Voorzaaien van peulen en tuinbonen


Voorzaaien of voortrekken van tuinbonen, erwten en peulen is leuk om te doen. Het kan al vanaf eind januari zodat in maart de voorgezaaide planten naar buiten kunnen. 


De peulen en bonen kun je een nachtje laten weken in een bakje water. Of zelfs nog iets langer, dan zie je het worteltje al verschijnen.



Vervolgens de zaden in bakjes, wc-rolletjes of plastic bekertjes afdekken met wat zaai- of stekgrond.



Vanaf maart kunnen de peulen en bonen naar buiten. Zodra de eerste zwarte luizen op de toppen van de tuinbonen te zien zijn, breek je de toppen uit de planten. Dille tussen de bonen plaatsen kan helpen tegen luis (zegt men...).


Tuinbonen zijn het lekkerst als je ze heel jong plukt en maar heel even kookt.